Levenservaringen in Australië
1e
versie
In dit deel van ons blog, schrijf ik
over mijn vakantie in Australië. Ik ben vooral in het deel ‘New-South Wales’
geweest. Ik neem jullie mee naar de enorme stad ‘Sydney’, en vervolgens naar
het kleine onbekende dorpje ‘Killabakh’.
Na een hele lange reis in een benauwd vliegtuig,
landden we eindelijk in Sydney. Wanneer ik het vliegtuig uitstapte zag ik
alleen maar dor gras en dorre bomen. Het was namelijk winter in Australië, en in
die tijd viel er weinig regen.
Mijn oom Ewald(broer van mijn moeder) kwam
mijn moeder, broertje Guido en mijzelf ophalen van het vliegtuig(mijn vader
moest nog werken dus die kwam een paar weken later naar Australië). ‘Ik ben die
lange man met die cowboy achtige hoed op’ sms’te Ewald. En ja, we hadden hem zo gevonden. Ewald
woont zelf in Australië, dus we hebben hem lang niet meer in het echt gezien.
Toch voelde het heel normaal om hem te zien. Het grappige was dat hij Engels
mengde met Nederlands. Hij zei bijvoorbeeld dan: ‘Ik heb mijn “job” steeds
ergens anders.’
Na een lange reis in de auto komen we bij een
bungalow- en natuurpark aan. Daar maak ik kennis met mijn
neefje Anton(ik had hem nog nooit gezien) en neef Ryan. We lopen samen naar de
bungalow waar ik met mijn moeder en Guido slaap. (Ewald, mijn Tante Karin, Ryan
en Anton slapen in hun ‘campertrailer’) De hele familie gaat buiten aan een
tafeltje zitten en al heel snel zien we de schattige ‘rainbowbirds’! Ik, mijn
moeder en Guido gingen nog even een paar uurtjes slapen, daarna gingen we door
het natuurpark kanoën.
De volgende dagen gingen we naar Sydney. Daar
gingen we activiteiten doen.
Na een paar dagen in Sydney rond te struinen,
vertrekken we naar Karins familie. Sommige
familieleden van Karin zijn Nederlands, maar dat versta je niet altijd
heel goed. Ondertussen kwam mijn nicht Nikki(die op zichzelf woont) even langs,
maar een paar dagen daarna gaat ze al weer weg. Nikki ging in de paar dagen
veel leuke dingen met ons doen.
Na een hele lange reis van zes uur in de auto
zitten, komen we in de avond aan in de enorme boerderij van Ewald, Karin, Ryan
en Anton. Hun land is in totaal 120 hectare groot! Ze hebben drie paarden, drie
kippen, een hond en twintig koeien! Ik reed elke dag op het paard Snowy(Quarter
Horse) of op Dusty(Shetlandpony). Als ik
een buitenrit ging maken met Karin, ging Karin altijd op Snowy en ik op Dusty.
Soms gingen we dan met de paarden in hun ‘creek’ zwemmen, oftewel rivier. De
andere pony Coco(Shetlandpony) rent altijd mee. Snowy ziet Coco als haar
veulen, want ze zijn supergoede maatjes, en Coco is nog heel jong.
Soms moesten de koeien ook worden verplaatst
van weiland. Ik heb toen met Snowy de koeien het goede weilanden in gedreven,
dat is zo gaaf om te doen! Ik heb nog nooit zo leuk paardgereden!
Ondertussen zijn we op zoek gegaan naar een
rijpaard voor Ewald en Ryan. Aan het eind van ons verblijf daar, hebben we het
paard ‘Thalulha’ gekocht. We hebben haar naam veranderd in Tuï (Uitspraak:
Tuwy). Ondertussen was mijn vader ook aangekomen in Australië.
In de laatste week dat we in Australië waren,
zijn we met z’n allen nog naar een paar stranden/ natuurparken geweest. Dat was heel leuk om te doen, maar het meest leuke vond ik het
leven op de boerderij, vanwege alle dieren en de ruimte om je heen. Die plek zou ik nooit
vergeten! Helaas is 22 januari 2015 de 6-jarige Snowy overleden aan een wond in
haar been. Zo zie je ook hoe ruig het landschap daar is, en hoe gevaarlijk. Het
is zo moeilijk om te beseffen dat dit paard waar ik zo vaak mee omgegaan ben,
er niet meer is, en dat geeft wel een boos gevoel over Australië. Want als
Snowy in Nederland had gestaan, waar de grond vlak en overzichtelijk is, dan
was er waarschijnlijk helemaal niks gebeurd…
Snowy
en ik
Geen opmerkingen:
Een reactie posten